Ankara'dan ayrıldığım günden beri her gittiğimde ya evdeydim ya da arkadaşlarla buluştum hiç tek başıma kalmadım ama bu sefer tek başıma kalmaya gidiyorum. Yıllardır o günden beri gitmediğim bir mezarlık var ve bu sefer önce Ankara'nın sevdiğim sokaklarını gezip sonra mazimle barışmaya gideceğim. Vakti geldi de geçiyor... Aklıma hep güzel anılar geliyor ve sonra diyorum ne çok hatıra bırakmış bana ve bunun hakkını vermem lazım. Tam oldu, sonunda aynı şehirdeyiz dediğim anda kaybettim ben onu ve sonra birini sevmedim. Sevmeyi de unutmuştum aslında 4 yıl 3 ay sonra yıllar önce kaybettiğim diğer yanım beni bulana kadar.
Geçmişi kapının ardına kapatmaya maziyle barışmaya gitmeli çok geç olmadan ve aslında herkesi affetmek lazım, her ne olduysa oldu diyerek geride bırakmak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder